Żywotnik,tuje
Tuje obejmują zaledwie 6 gatunków, z których tylko część zdominowała większość naszych ogrodów. Należą one do cyprysowatych, a naturalne ich siedliska występują w Ameryce Północnej i wschodniej Azji, gdzie osiągają nawet 60 m wysokości. W naszych realiach są o wiele niższe. Są to zimozielone drzewa, rzadziej krzewy o stożkowej, kolumnowej koronie. Gałęzie są spłaszczone, często pokryte dachówkowato przylegającymi łuskowatymi liśćmi. Szyszki mają kształt podłużny lub jajowaty, zwykle licznie występujące. Najważniejsze gatunki to: żywotnik zachodni (Thuja occidentalis), żywotnik wschodni (Thuja orientalis), żywotnik olbrzymi (Thuja pilcata). Żywotnik zachodni jest niezastąpiony przy nasadzeniach żywopłotowych, osiągający od 5 do 20 m wysokości o stożkowej koronie, osiągającej nawet do 5 m szerokości. Wraz z upływem lat korona staje się luźniejsza i nieregularna. Liście matowozielone, przylegające, dochodzące do 4-7 mm długości.
Thuje wymagają stanowisk słonecznych do lekko cienistych, gleby świeżej, żyznej, przepuszczalnej, z umiarkowaną wilgotnością. Żywotnik zachodni lubi gleby piaszczysto- gliniaste, wapienne i dobrze znosi cięcie. Żywotnik wschodni i olbrzymi wolą gleby lekkokwaśne do alkaicznych oraz są wrażliwe na upały i suszę. Żywotniki możemy rozmnożyć poprzez sadzonkowanie w okresie wiosennym (III-IV) lub jesiennym (IX-X). Pobrane sadzonki nie powinny być większe niż 10 cm oraz powinny zawierać tzw. piętkę, czyli kawałek drewienka z pędu, od którego odrywamy sadzonkę. Sadzonki pobieramy z wierzchołków pędów. Sadzonkujemy w piasku zmieszanym z torfem i pozostawiamy w zimnym inspekcie. Lepiej się ukorzeniają sadzonki nie zdrewniałe. Możemy rozmnożyć również przez nasiona, wysiane w marcu/ kwietniu, po uprzedniej stratyfikacji.
